Μπορεί να καταλήξω βουβάλα αλλά... ΙΑΠΩΝΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ!

Και, ναι, πιστεύω ότι είναι καιρός να θίξω λίγο αυτό το θέμα! Φαγητό! Μια από τις πηγές της ζωής (οι άλλες είναι τα ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού και ο Χάρι Πότερ... Τι εννοείτε ότι κάνω λάθος;)!! Τέλος πάντων όποιος δεν αγαπάει το φαγητό 1. ψεύδεται 2.έχει παραισθήσεις 3.δεν είναι άνθρωπος αλλά εξωγήινος μεταμφιεσμένος που και πάλι δύσκολο να μην αγαπάει το φαγητό. Μπορεί  να είναι πέτρα μεταμφιεσμένη σε άνθρωπο. Δε ξέρω. Ξεφεύγουμε από το θέμα όμως.

Μιας και ανέφερα λοιπόν το φαγητό, για τι είναι ξακουστή η Ιαπωνία στον κόσμο όλο (Οτάκου παρακαλώ καθίστε κάτω! Δε βλέπουν όλοι άνιμε!) Μα για την κουζίνα της φυσικά! Και το πιο γνωστό φαγητό της πιο είναι; Επαναλάβετε μαζί μου! ΣΟΥΣΙ!

Ομολογώ ότι παλιότερα δεν μπορούσα να διανοηθώ πως στο καλό μπορεί κανείς να φάει ωμό ψάρι. Αλλά εδώ θα μου πείτε κάποιοι τρώνε ακρίδες. Το ψαράκι μας πείραξε; Οι Έλληνες είναι λίγο σιχασιάρηδες εδώ που τα λέμε και μόλις ακούνε για ωμό ψάρι παθαίνουν αμόκ. ΑΛΛΑ ΜΗ ΔΙΑΝΟΗΘΩ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΚΡΗΤΙΚΟ ΝΑ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΗΔΙΑ! ΤΡΩΤΕ ΣΙΧΑΜΕΡΑ ΣΑΛΙΓΚΑΡΙΑ! ΣΑΛΙΓΚΑΡΙΑ! Αχεμ! Μετά από αυτή την παρένθεση έχω να πω, αν ξεπεράσεις τη λέξη ωμό, θα ανακαλύψεις ότι πρόκειται για ένα πάρα πολύ γευστικό φαγητό. Γιατί το ωμό ψάρι δε βρωμά ψαρίλα όπως το μαγειρεμένο. Παράξενο; Σίγουρα αλλά ισχύει. Η αδερφή μου σιχαίνεται τα ψάρια αλλά τρελαίνεται για σούσι (σαν εμένα με το τυρί και την πίτσα).

Αυτά τα πιάτα δε μένουν ποτέ άδεια για πολύ!

Πέραν όμως από το σούσι η ιαπωνική κουζίνα έχει πολλά να προσφέρει στον απλό καλοφαγά. Από τα παραδοσιακά νουντλς σόμπα (όχι αυτή που ζεσταίνει, καμία σχέση) μέχρι την τηγανητή πανδαισία τένπουρα (ναι, επιμένω με ελληνικούς χαρακτήρες για το λολ) και από την φτιάξ-τη-μόνος σου τηγανίτα οκονομιγιάκι (που κυριολεκτικά σημαίνει ψήστο-όπως-γουστάρεις) μέχρι το πολύ κοντινό στην καρδιά μας σουβλάκι (κουσιγιάκι). Γιατί ναι! Και οι Ιάπωνες αγαπάνε το φαγητό σε καλαμάκι! Που να μάθουν και την πίτα!

Η ιαπωνική κουζίνα έχει άπειρα πράγματα να διαλέξεις και να φας και έχουν μάλιστα πάρει και δυτικά  ή άλλα ασιατικά φαγητά και έχουν φτιάξει δικές τους εκδοχές. Η ομελέτα με ρύζι, κέτσαπ και ζάχαρη είναι απλά μια αμαρτία (και εύκολη στο φτιάξιμο και στην Ελλάδα). Οι Ιάπωνες που ως γνωστόν βαριούνται να πουν μεγάλα ονόματα την λένε Όμουραϊσου (από Omelette-rice). Και ναι μέχρι και το δικό μου όνομα τους φαίνεται βουνό και το έκοψαν στο μισό. Όχι Αρσινόη. Νόη. Το ινδικό κάρι που είναι καυτερό το μάζεψαν, του κατέβασαν την καυτερότητα 5-6 βαθμούς και τώρα μπορούν και το δίνουν και στα μωρά με το μπιμπερό! Την κινέζικη σούπα ράμεν την έχουν οικειοποιηθεί τόσο πολύ που ο μισός κόσμος πιστεύει ότι είναι ιαπωνικό πιάτο! Οχι! Παραδεχτείτε το! Το πιστεύατε έτσι δεν είναι; Ο Ναρούτο τρώει ξενόφερτα. Φέρτε του και ένα μπέργκερ τώρα!

Εδώ που τα λέμε και γω θα το κλέβα για την Ελλάδα. Βρείτε του ένα ελληνικό όνομα και το βουτήξαμε!

Πραγματικά η ιαπωνική κουζίνα και γενικά τα φαγάδικα εδώ βγήκαν από τον παράδεισο! Και το καλύτερο; Είναι φτηνά! Ενώ στην Ελλάδα και, γενικότερα, στην Ευρώπη και στην Αμερική πρέπει να πουλήσεις το νεφρό σου για να φας σε ιαπωνικό εστιατόριο, εδώ τρώς πλήρες γεύμα με 5 ευρώ περίπου (εκτός του κυρίως πιάτου σου έχουν μίσο σούπα και πίκλες ή γκιόζα ή οτιδήποτε...) Ζηλέψτε! Και τώρα θα με ματιάσετε πάλι και θα ανεβάσω κι άλλο πυρετό. OTL  Ή απλά θα γίνω μια βουβάλα γιατί τρώω συνεχώς από τότε που ήρθα εδώ. Συνεχώς! Είναι ευχή ή κατάρα; Είμαι γουρούνα το ξέρω... Πρέπει να κάνω δίαιτα αλλά ρε γαμώτο... Εκεί που δουλεύω... έχει έναν όροφο... με 30 εστιατόρια. Είναι αποστολή μου να πάω σε όλα! Μετά κάνω δίαιτα ευχαρίστως!

Τώρα άλλο ένα ενδιαφέρον για τα ιαπωνικά εστιατόρια. Τα περισσότερα ειδικεύονται σε ένα είδος φαγητού. Τι εννοώ; Μόνο σούσι. Μόνο ράμεν. Μόνο ογιακοντόν. Μόνο οκονομιγιάκι. Και φυσικά το μενού είναι απλά παραλλαγές του κυρίως πιάτου. Ξεχάστε τα ιαπωνικά εστιατόρια που έχουν διάφορα. Αυτά είναι στη Δύση! Θες ουντόν; Πας σε ουντον-άδικο (α ρε γλωστοπλάστης που μαι!). Κάρι; Σε Καρι-τζίδικο... Οκ ας μην το κάψω κι άλλο. Αυτό τους επιτρέπει να σου φέρνουν το φαγητό γρήγορα αλλά επίσης και να είναι υπερνόστιμο εφόσον οι σεφ μόνο αυτό κάνουν. Κάτι λίγο σα τα σουβλατζίδικα πριν τη δουν ντελικατέσεν που απλά έφτιαχναν σουβλάκια. Τώρα θα δεις και τις σαλάτες, το ιμάμ, το άλφα, το βήτα, την κουτσή Μαρία κτλ.

Αχ! Τώρα μου έλειψε το σουβλάκι. Πρέπει να έχει κάπου εδώ γύρω αλλά θα έχει τιμή όπως το σούσι στην Ελλάδα. Είναι γκουρμεδιά για τα ιαπωνικά δεδομένα. Όποιος από τους αναγνώστες το σκέφτεται παρακαλείται να έρθει να ανοίξει ένα φτηνό σουβλατζίδικο εδώ. Θα χεστεί στο γιεν! Ή να κάνει φιούζιον (πφφφφ) ελληνοιαπωνική κουζίνα. Πίτα σούσι. Τακογιάκι μουσακάς κτλ. Αυτοί εδώ τα τρώνε όλα! Σας περιμένω!!!

Το οκονομιγιάκι είναι η προσωποποίηση του "Τα τρώω όλα". Μπορείς να βάλεις και του πουλιού

το γάλα που λέει και ο Βασιλόπουλος. Δεν εγγυώμαι για τη γεύση!